Бекназар Камчыбеков – Каркыралар Текст

Бекназар Камчыбеков – Каркыралар Текст

Озунду таппай коптун арасынан,
Жургондо айыга албай жаратымдан,
Куюлуп арман болуп агып жаттым,
Куштардын куса серпкен канатынан.
Алдастайм ары-бери, ары-бери,
Жалгызмын, жан коргон жок аны деги.
Тиктетет кайра-кайра тигил коктон,
Тизилген каркыранын сабы мени.
Умуттун озу очсо да зарпы калар,
Билгендей махабаттын дартын алар
Атындын баш тамгасын кокко жазып
Алыска учуп кеткен каркыралар

Коп жаштар кочо менен агат улам,
Коро албай жалгыз сени арасынан.
Атындын баш тамгасын тапчу болдум,
Талпынган куштун гана канатынан.

Кун батат, тандар атат, агат суулар,
Куйутун очуро албайт жараттуулар.
Мунумдун баш тамгасын эске салып,
Мунайта бербегиле канаттуулар
Жаз келди жашыл жайып килемдерин,
Келгендей келбес жайга жибергенмин.
Сирендер жыпар чачса сени эстейм,
Сиреним, сирендерим силер менин.

Бул адат кайдан мага калган билбейм,
Адашкан арманымды жаздан издейм.
Жаны ачкан бучур бойдон калсак кана..
Жашынып кеткичекти жалган бизден.
Жаз бойдон каларлыгым кумон менин,
Жаштыгым сага учуруп жибергенмин.
Бирок сен журогумдун жазы болуп,
Туболук калышынды билер дедим.

Сени эстеп жашай берем ойдо сонун,
Мен учун андан артык болбос орун.
Сезбесмин бул дуйнодо кайгы барын,
Сен болсон уктатарым, ойготорум.
Коз куйот коруп жаздын сирендерин,
Жаштыктын жашап коюп шириндерин.
Мунайдым, мунарбаска аргам барбы?
Мунарым, мунарманым силер менин.